Kjære alle deltakarar og arrangørar:
Det er ei stor glede for meg som rektor på Høgskulen i Volda å kunne få ønske dykk velkomne til den 10. nasjonale forskingskonferansen om norsk som andrespråk. Gratulerer med eit hyggeleg jubileum! Det er kjekt at det kan bli feira her i Volda!
Fagfolk frå Høgskulen i Volda har vore med på alle dei tidlegare konferansane, så dette har vore ein viktig arena for oss.
Det er mange på Høgskulen i Volda som tenker at det er svært passande at konferansen vert lagt til Volda. Her i Volda har språk vore viktig, lenge. Eller kanskje meir presist – skriftkultur.
Og det viser igjen blant anna når vi har gitt namn til husa på høgskuleområdet.
Vi har sjølvsagt eit hus som heiter Ivar Aasen-huset. Det var elles det første huset som vart bygd for å hyse ein DH-skule, tilbake i 1971.
Konferansen held til i Henrik Kaarstad-huset, til minne om lærarskule-hovdingen eller grunderen som vi ville kalla han i dag – som etablerte Volda lærarskule tilbake i 1895. Han var sjølvsagt målmann. De finn forresten også ein liten byste av han ute i lærarskulehagen.
Berte Kanutte Aarflot.
Men dette forskingsseminaret held til i Berte Kanutte-huset. Huset har fått namn etter den haugianske og pietistiske salmediktaren Berte Kanutte Aarflot, frå Ørsta. Då ho døydde i 1859 skreiv blant andre Bjørnstjerne Bjørnson minneord og sa
Og grunnen til at Bjørnson sa dette var at Berte Kanutte var ein produktiv og folkekjær salmediktar – tre samlingar gav ho ut. Den første hadde tittelen: «En gudelskende Siels oppbyggelige Sange» og den skreiv ho delvis då ho var tidleg i tenåra.
Norskdidaktikk er ikkje mitt fagfelt, men eg trur det er slik at på Berte Kanutte Aarflots tid var det nok ofte framleis slik at kristendom, salmesong og bibelkunnskap og opplæring i lesing og skriving nokså integrerte fag i skulen, så kanskje var Berte Kanuttes salmar også viktige bidrag i norskdidaktikk – for si tid?